บทนมัสการมาตปิตุคุณ
ข้าขอนบชนกคุณ ชนนีเป็นเค้ามูล
ผู้กอบนุกูลพูน ผดุงจวบเจริญวัยฟูมฟักทะนุถนอม บ บำราศนิราไกลแสนยากเท่าไรไร บ คิดยากลำบากกาย ตรากทนระคนทุกข์ ถนอมเลี้ยง ฤ รู้วายปกป้องซึ่งอันตราย จนได้รอดเป็นกายาเปรียบหนักชนกคุณ ชนนีคือภูผาใหญ่พื้นพสุนธรา ก็ บ เทียบ บ เทียมทันเหลือที่จะแทนทด จะสนองคุณานันต แท้บูชไนยอัน อุดมเลิศประเสริฐคุณ”
ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง ไม่มีพระคุณของผู้ใดจะยิ่งใหญ่เท่ามารดา
ถอดความ บทกวีนี้ กล่าวนอบน้อมพระคุณของบิดามารดา ผู้ได้เกื้อกูลมาตั้งแต่เล็กจนเติบโต คอยเฝ้าระวังรักษาประคับ ประคองดูแลอยู่ไม่ยอมห่าง แม้จะ ลำบากเท่าไรก็อดทนได้ เลี้ยงลูกอย่างทะนุถนอม ปกป้องอันตราย จนรอดพ้นอันตราย เติบใหญ่ เป็นตัวเป็นตน เปรียบประคุณของบิดามารดายิ่งกว่าภูเขา หรือแผ่นดิน สุดที่จะทดแทนพระคุณ มากล้นนี้ได้ด้วยการบูชาอันวิเศษสมบูรณ์เลิศล้ำ
